Φραγκφούρτη: Επίθεση σε περαστικούς κοντά στην πόλη- 4 Τραυματίες
Γερμανία: Παράταση της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα- Μέχρι πότε ισχύει;
Το προσφυγικό ζήτημα έχει διχάσει τους Ευρωπαίους σε κάθε χώρα καθώς αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στην αλληλεγγύη προς το συνάνθρωπο και το φόβο απέναντι στο ξένο. Ένας Σύρος πρόσφυγας θέλησε να στείλει ένα σπαραξικάρδιο μήνυμα στο Allesgr.de όπου περιέγραφε το ταξίδι του προς την ελευθερία και τα όσα πέρασε καθ’όλη τη διάρκεια της οδύσσειας του τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Γερμανία.
Μετά από προτροπή του ίδιου του αποστολέα αποκρύψαμε την ταυτότητα του και τα τυχόν προσωπικά στοιχεία του. Παρακάτω ακολουθεί το μήνυμα που ελπίζουμε να προβληματίσει για το κοινό καλό.
«Θέλω να σας γράψω ένα κείμενο με την πραγματική ζωή ενός πρόσφυγα στην Γερμανία από προσωπική πείρα διότι κάνεις δεν μπορεί να περιγράψει με ακρίβεια αυτό που θα σας πω λόγο του ότι δεν γνωρίζουν μια δεύτερη γλώσσα . Εγώ κατάγομαι από την Συρία και από μωρό παιδί ταξίδεψα στην Ελλάδα και έζησα εκεί για τα υπόλοιπα 20 χρόνια της ζωής μου έως που έφυγα από την Ελλάδα . Στην Ελλάδα δεν είχα ποτέ άδεια παραμονής και δούλευα στο μεροκάματο από μικρός. Δεν είχα συνειδητοποιήσει το πρόβλημα με το να μην έχεις χαρτιά όσο ήμουν μικρός. Στα τέλη καλοκαιριού του 2015 έβαλα στόχο να πάω στην Γερμανία για να φτιάξω την ζωή μου . Δεν μπορούσα να πάω με νόμιμο τρόπο και έτσι ακολούθησα τους πρόσφυγες με προορισμό την Γερμανία από την βαλκανική είσοδο. Το ταξίδι μου διήρκεσε μια βδομάδα.
Ήταν πολύ δύσκολο για μένα να βλέπω όλους αυτούς τους ανθρώπους να περνάνε αυτό που ένιωσα εγώ. Από την τηλεόραση όλα είναι εύκολα, αλλά από κοντά πιστέψτε με δεν θα θέλατε να συμβεί ούτε στον χειρότερο εχθρό σας . Στον δρόμο έπεσα θύμα ληστείας από κάποιους υποτιθέμενους ταξιτζιδες και μου πήραν μέχρι και τα τελευταία ευρώ που είχα . Με πολύ δυσκολία και έπειτα από δύσκολο δρόμο μέσα σε λάσπες και σε χιόνια που συναντήσαμε στα βουνά, φτάσαμε στην Γερμανία. Εγώ αυτούς τους ανθρώπους που πέρασαν όλα αυτά τα εμπόδια, μπορώ να τους παρομοιάσω ξεχωριστά στον καθένα ως τον Φρόντο από άρχοντα των δαχτυλιδιών. Ήρωες απλά. Ήρθαμε ο κάθε ένας εδώ με διαφορετική αντίληψη και άλλα περιμέναμε και άλλα συναντήσαμε. Ο κάθε πρόσφυγας έπρεπε να παρουσιαστεί στα κέντρα υποδοχής προσφύγων για να περάσει από κάποια ώσπου να πάρει την άδεια διαμονής του . Και έτσι παρουσιάστηκα και εγώ . Με έβαλαν σε ένα στρατόπεδο για πρόσφυγες για 41 ολόκληρες μέρες. Και λέω 41 επειδή η κάθε ώρα εκεί μέσα ήταν σκέτο μαρτύριο. Το φαγητό ήταν χειρότερο από τις φυλακές. Οι τουαλέτες ήταν έξω στο κρύο και τα μπάνια δεν είχαν ποτέ ζεστό νερό.
Όταν βγήκα από εκεί μέσα, με πήγαν σε ένα χωριό όπου θα έπρεπε να μείνω εκεί έως να έρθει η σειρά μου για την χορήγηση ασύλου . Στην αρχή δεν ήταν πολύ άσχημα εκεί διότι εκεί έμενε και ο πατέρας μου. Και αυτός πρόσφυγας. Το χωριό δεν είχε ούτε σούπερ μάρκετ ούτε γιατρό ούτε καν kiosk (περίπτερο ) . Το τελευταίο λεωφορείο για το χωριό ήταν 7 το απόγευμα οπότε καταλαβαίνετε πώς πότε δεν έχω δει την Φρανκφούρτη βράδυ. Έπρεπε να πηγαίνουμε να ψωνίζουμε τα ψώνια της ημέρας μέσα στο κρύο με το ποδήλατο. 40 λεπτά δρόμος ήταν μόνο για να πας . Ο πατέρας μου έπαθε έμφραγμα από την στεναχώρια του επειδή μας πέταξαν στην εξορία και δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα γιαυτό. Το χειρότερο ήταν πως δεν μέναμε μόνοι μας στο διαμέρισμα. Μέναμε με δύο οικογένειες Αφγανών και δύο οικογένειες Πακιστανών.
Χωρίς να θέλω να προσβάλω τους ανθρώπους, αλλά αυτοί μας έκαναν την ζωή κόλαση. Φανταστείτε να θέλετε να πάτε το πρωί στην τουαλέτα για την ανάγκη σας και να είναι ο άλλος επίτηδες κλειδωμένος μέσα . Και λέω επίτηδες επειδή εμείς τρώμε χοιρινό και αυτοί δεν ήθελαν να τρώμε και έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να μας πειράξουν. Εγώ όμως ποτέ δεν ήθελα να δημιουργήσω πρόβλημα επειδή εξαρτιόταν η ζωή μου από την συμπεριφορά μου . Αυτό γινόταν συνεχόμενα για 14 μήνες και ακόμα γίνεται. Έπρεπε να βρω σπίτι αλλά επειδή είχαν έρθει πολλοί μετανάστες στον νομό μου και υπήρχε μεγάλη ζήτηση στα ακίνητα, οι τιμές εκτοξεύτηκαν στα ύψη. Διαμέρισμα δεν μπορέσαμε να βρούμε εγώ και ο πατέρας μου . Ώσπου βρήκα μια δουλειά και για να δουλέψω εκεί έπρεπε να έχω άδεια οδήγησης φορτηγού . Το ξεκίνησα το δίπλωμα για να μπορέσω με την δουλειά μου να βρω ποιο εύκολα ένα διαμέρισμα. Και πάλι συναντήσαμε προβλήματα. Κάνεις δεν μας έδινε και πάλι σπίτι . Έπρεπε να έχω το συμβόλαιο της εργασίας μου . Το άλλο πρόβλημα είναι πως από την σχολή οδηγών σχολάω στις 20:30 και το τελευταίο λεωφορείο για το χωριό είναι στις 7 το απόγευμα. Και άλλο εμπόδιο.
Εκλιπαρώ λοιπόν για το αν μπορείς κάποιος να με βοηθήσει να βρω ένα διαμέρισμα να μείνω με τον πατέρα μου για να φύγουμε από την εξορία που μας έχουν βάλει. Δίνω και αμοιβή 500 ευρώ σε όποιον μου βρει ένα διαμέρισμα. Αυτήν ήταν λοιπόν η μικρή ιστορία μου . Και θα ήθελα να παρακαλέσω τον κόσμο που μεταναστεύει για την Γερμανία πώς είναι πολύ δύσκολα εδώ . Μην ακούτε άλλους . Αν δεν το ζήσετε δεν θα το πιστέψετε. Καθίστε στην όμορφη Ελλαδουλα . Η Ελλάδα θα ξανά πατήσει στα πόδια της . Κάντε υπομονή. Εκεί τουλάχιστον υπάρχει μια γιαγιά να σας δώσει ένα ζεστό πιάτο φαΐ. Εδώ δεν θα τα βρείτε αυτά. Σας ευχαριστώ που διαβάσατε την ιστορία μου . Εύχομαι πότε κάνεις να μην περάσει αυτά που πέρασα και που περνάω.»
Φραγκφούρτη: Επίθεση σε περαστικούς κοντά στην πόλη- 4 Τραυματίες
Γερμανία: Πρόστιμο εάν οδηγείτε με Μάσκα- Τι πρέπει να προσέξετε;
