Φραγκφούρτη: Επίθεση σε περαστικούς κοντά στην πόλη- 4 Τραυματίες
Γερμανία: Παράταση της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα- Μέχρι πότε ισχύει;
Κι όμως, η μεγάλη γερμανική τράπεζα, Deutsche Bank, πέραν των χρηματοοικονομικών της προβλημάτων, ‘ξύνει’ πληγές στη Γερμανία καθώς κατηγορείται πως αναζωπυρώνει το εθνικιστικό αίσθημα στη χώρα των Βαυάρων.
Τη Δευτέρα, ο πρόεδρος της επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της γερμανικής Βουλής, Peter Ramsauer, χαρακτήρισε το πρόστιμο 14 δισ. δολαρίων που επέβαλαν οι ΗΠΑ στην τράπεζα «εκβιαστικό» σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Welt am Sonntag. Είπε, μάλιστα, ότι το πρόστιμο «έχει τα χαρακτηριστικά οικονομικού πολέμου».
Ένας άλλος Γερμανός πολιτικός, ο Markus Ferber, χαρακτήρισε την έρευνα στις πρακτικές της Deutsche Bank εκδίκηση τύπου «οφθαλμός αντί οφθαλμού» για την απόφαση της Κομισιόν να υποχρεώσει την Apple να καταβάλλει φόρους 14,6 δισ. δολαρίων στην Ιρλανδία. Δηλώσεις στήριξης προς την Deutsche έκαναν και πολλά στελέχη των μεγαλύτερων εισηγμένων εταιρειών της χώρας. «Η γερμανική βιομηχανία χρειάζεται μια γερμανική τράπεζα που θα μας συνοδεύει στον κόσμο», δήλωσε ο πρόεδρος του κολοσσού χημικών BASF, Juergen Hambrecht.
Όμως, αντί να επιμερίσουν τις ευθύνες στη διοίκηση της Deutsche, πολλοί Γερμανοί στρέφονται στον εθνικισμό. Θεωρούν την Deutsche Bank θύμα σε αυτή την υπόθεση και υιοθετούν τη ρητορική –που είναι πολύ δημοφιλής τελευταία– ότι οι παραδόσεις, τα πρότυπα και οι θεσμοί της Γερμανίας δέχονται έξωθεν επίθεση. Όπως έχουμε δει από τις αντιδράσεις στα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα και τη Συμφωνία Διατλαντικής Εμπορικής και Επενδυτικής Συνεργασίας (ΤΤΙΡ), αυτού του είδους οι απόψεις μπορούν να φέρουν ισχυρές κόκκινες γραμμές στο προσκήνιο.
Βασικός στόχος της κριτικής που ασκεί αυτή η μερίδα είναι το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα που συστήθηκε με τη βοήθεια της Γερμανίας. Η ΕΚΤ κατηγορείται ότι επέβαλε περιορισμούς στην Deutsche Bank, εις βάρος των Γερμανών αποταμιευτών, ενώ την ίδια ώρα βοηθούσε τις σπάταλες κυβερνήσεις από τις χώρες της περιφέρειας.
Στο παρελθόν, η ΕΚΤ έχει δεχθεί κατά καιρούς επιθέσεις για τις πολιτικές της αυτές από τη Γερμανία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το πρόγραμμα μαζικής αγοράς ομολόγων που αμφισβητήθηκε από το συνταγματικό δικαστήριο της Γερμανίας (το οποίο τελικά δικαίωσε την ΕΚΤ). Η κριτική, όμως, έχει κλιμακωθεί το τελευταίο διάστημα. Για δεύτερη φορά στα τέσσερα χρόνια της θητείας του, ο Mario Draghi εμφανίστηκε ενώπιον των Γερμανών βουλευτών την περασμένη εβδομάδα, προκειμένου να υπεραμυνθεί των πολιτικών χαλάρωσης της ΕΚΤ. «Αν η τράπεζα συνιστά συστημική απειλή για την Ευρωζώνη, αυτό δε οφείλεται στα επιτόκια αλλά σε άλλους λόγους», υπογράμμισε από το βήμα της Bundesbank.
Στις διαμαρτυρίες περί έξωθεν παρέμβασης, υπάρχει μεγάλο «θέαμα» προς εσωτερική κατανάλωση εν όψει των βουλευτικών εκλογών στη Γερμανία το 2017. Μετά την απροσδόκητη επιτυχία του εθνικιστικού κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία (AFD) στις τοπικές εκλογές, οι μετριοπαθείς Γερμανοί πολιτικοί ψάχνουν τρίτους για να ρίξουν τις ευθύνες για τα προβλήματα της χώρας, υψώνοντας εθνικιστικές φωνές στους ψηφοφόρους που φοβούνται ότι τα συμφέροντα της Γερμανίας θυσιάζονται στον βωμό της ΕΕ.
Αυτός ο δημόσιος διάλογος, όμως, ξεπερνά κατά πολύ τόσο τις εκλογές όσο και τα επιτόκια. Μετά την απόφαση των Βρετανών για Brexit, την κρίση στην Ελλάδα, το προσφυγικό κύμα και τα προβλήματα του τραπεζικού κλάδου, η Γερμανία αναθεωρεί τη στάση της όσον αφορά στην ευρωπαϊκή ενοποίηση. Όσο μεγαλύτερες είναι οι ανισότητες μεταξύ των μελών της Ευρωζώνης, τόσο πιο ευάλωτο είναι το ενιαίο νομισματικό οικοδόμημα. Αν πρόκειται η Γερμανία να σηκώσει το βάρος των υπερχρεωμένων οικονομιών της περιφέρειας, τότε η γνώμη της πρέπει να έχει μεγαλύτερη βαρύτητα για το τι πρέπει να γίνει, υποστηρίζουν οι ίδιοι.
Τα πράγματα έχουν πάρει παράξενη τροπή. Η Γερμανία αποτελεί από μόνη της έναν βασικό λόγο για την ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης σήμερα: το 1951 συστήθηκε η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα, σε μια έμπρακτη απόδειξη γερμανογαλλικής συνεργασίας. Το ευρώ –το οποίο δέχθηκε το Βερολίνο ως το τίμημα για την Επανένωση– ήταν κατά κύριο λόγο πολιτικό εγχείρημα και δευτερευόντως οικονομικό, αφού στόχο είχε να συσφίξει ακόμη περισσότερα τα ευρωπαϊκά κράτη. Η εξαγωγική Γερμανία άδραξε τα οφέλη ενός νομίσματος που ήταν εξ ορισμού πιο ασθενές από το μάρκο, εκτοξεύοντας το εμπορικό της ισοζύγιο. Μπορεί η Γερμανία να κέρδισε περισσότερα, με την αξία της, αλλά δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς τα ευρύτερα οφέλη του κοινού νομίσματος.
Εάν αναλογιστεί, λοιπόν, κανείς τα οφέλη που έχει αποκομίσει η Γερμανία από τη νομισματική ένωση, είναι τραγική ειρωνεία ότι το εθνικιστικό κόμμα της Γερμανίας ξεκίνησε ως παράταξη ενάντια στο ευρώ. Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι η νομισματική ένωση επέτρεψε να δημιουργηθούν τεράστιες ανισορροπίες και αυτό οφείλεται στο ότι αποτελεί μια νομισματική και όχι δημοσιονομική ένωση. Οι ανισορροπίες αυτές αποτελούν τροχοπέδη για την ανάπτυξη στην Ευρωζώνη και αντανακλώνται στα τεράστια ποσοστά ανεργίας στην περιφέρεια, ενώ στη Γαλλία και την Ιταλία η ανεργία δεν υπερβαίνει το 10%.
Η Γερμανία, από την άλλη γίνεται ολοένα πιο πιεστική στην απαίτησή της από τα υπόλοιπα κράτη μέλη να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητά τους. Το Βερολίνο περηφανεύεται για τη βιομηχανική παντοδυναμία του που οφείλεται νε μέρει στις μεταρρυθμίσεις Haartz που έφεραν απελευθέρωση της αγοράς εργασίας το 2003. Την ίδια ώρα, κάποιοι εταίροι της Γερμανίας σπαταλούσαν τα χρήματα που κέρδιζαν από την αποπληρωμή του χρέους της εν μέσω μηδενικών επιτοκίων.
Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι η Γερμανία έχει τη δυνατότητα να είναι γενναιόδωρη. Η γερμανική οικονομία εξακολουθεί να είναι η μεγαλύτερη της Ευρώπης και η τέταρτη μεγαλύτερη του πλανήτη, με την ανεργία της να έχει υποχωρήσει στα χαμηλότερα επίπεδα από την Επανένωση. Παρ’ όλα αυτά, έχουν παρατηρηθεί τελευταία κάποια σημάδια κόπωσης. Για το 2016, αναμένεται επιβράδυνση της ανάπτυξης, ενώ με χαμηλούς ρυθμούς κινείται και η παραγωγικότητα. Το σκάνδαλο της Volkswagen και η κατακρήμνιση της μετοχής της Deutsche Bank τις τελευταίες ημέρες κηλιδώνουν το «άρτιο και υπεραποδοτικό» γερμανικό επιχειρείν.
Ο Draghi επισήμανε ότι η Γερμανία μπορεί να κάνει πολύ περισσότερα σε δημοσιονομικό επίπεδο για να τονώσει την ανάπτυξη και τις επενδύσεις. Στους Γερμανούς, όμως, δεν αρέσει να τους κάνουν μαθήματα. Έχουν κουραστεί να τους λένε ότι πρέπει να αποδεχθούν τα πρότυπα των άλλων. Πολλοί θα υποστήριζαν ότι οι Γερμανοί έχουν περισσότερα κοινά με τους Βρετανούς, παρά με τους υπόλοιπους εταίρους. Πράγματι, το σλόγκαν των υποστηρικτών του Brexit για «ανάκτηση του ελέγχου» ακούγεται ολοένα και πιο δελεαστικό στα γερμανικά αυτιά.
Μπορεί οι Γερμανοί να είναι πολύ περισσότερο ταγμένοι στην Ευρώπη από τους Βρετανούς, αλλά ο ευρωσκεπτικισμός κερδίζει συνεχώς έδαφος στη χώρα. Και αν οι εθνικιστικές φωνές έχουν απήχηση στη Γερμανία –τον πιο αξιόπιστο ομαδικό παίκτη στην Ευρώπη μέχρι σήμερα– δεν αποκλείεται οι φυγόκεντρες δυνάμεις να ενισχυθούν στο μέλλον.
Πηγή: Insider.gr
Φραγκφούρτη: Επίθεση σε περαστικούς κοντά στην πόλη- 4 Τραυματίες
Γερμανία: Πρόστιμο εάν οδηγείτε με Μάσκα- Τι πρέπει να προσέξετε;
