Φραγκφούρτη: Επίθεση σε περαστικούς κοντά στην πόλη- 4 Τραυματίες
Γερμανία: Παράταση της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα- Μέχρι πότε ισχύει;
Ο Γιώργος Κανάρης έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι του μουσικού γίγνεσθαι της Βόννης. Διαθέτει φωνή ικανή να του ανοίξει διάπλατα όλα τα μεγάλα θέατρα του κόσμου, αλλά δεν βιάζεται. Προετοιμάζεται με πείσμα και ήθος.
Με υποδέχθηκε ένας… Γουλιέλμος εν πλήρει περιβολή και με ένα χαρακτηριστικό χαμόγελο. Κατά κόσμο ο βαρύτονος Γιώργος Κανάρης. Τρακ δεν αφήνει να φανεί στο πρόσωπό του λίγο πριν την έναρξη του Cosi fan tutte ή Σχολείο Εραστών, πασίγνωστη όπερα του Μότσαρτ, με την οποία ολοκληρώνει γι αυτή τη σεζόν τις υποχρεώσεις του στην όπερα της Βόννης. Ένας απολαυστικός Γουλιέλμος, με στιβαρή φωνή και πειστικό παίξιμο σε αυτό το αέναο – όχι μόνο πάνω στη σκηνή – στοίχημα του έρωτα με νικητές και ηττημένους.
Από το Μόναχο στη Βόννη
Οκτώ χρόνια βρίσκεται ο Έλληνας βαρύτονος ήδη στη Βόννη. Αλλά πως έφτασε εδώ μετά τις ωδιακές σπουδές του στην Αθήνα; «Από την Αθήνα όπου έμενα, πήρα υποτροφία για δύο χρόνια από το ΙΚΥ για μεταπτυχιακές σπουδές στο Μόναχο, στην τάξη της Δάφνης Ευαγγελάτου. Στην τελευταία μου συναυλία του δεύτερου χρόνου σπουδών ήρθε ένας μάνατζερ, μου έδωσε την κάρτα του και μου λέει, υπέροχα, θα χαρώ να βρούμε κάποια ακρόαση. Πράγματι, μετά από ένα μήνα βρήκε ακρόαση στη Βόννη. «Πήγα χωρίς κανένα άγχος, χωρίς πολλές βλέψεις, με σκυφτό το κεφάλι. Πέτυχε η ακρόαση και από το 2009, στο τελείωμα των μεταπτυχιακών μου σπουδών στο Μόναχο, έκανα το επόμενο βήμα που ήταν η Βόννη».
Η παρουσία Κανάρη στην όπερα της Βόννης όχι μόνο δεν πέρασε απαρατήρητη από τα καλλιτεχνικά δρώμενα, αλλά αμέσως την επόμενη χρονιά, τον Οκτώβριο του 2010, όταν η Ελλάδα έχει ήδη αρχίσει να βυθίζεται στο σκοτάδι της κρίσης, του απονέμεται το Βραβείο των Φίλων Όπερας της Βόννης που έχουν πάρει στα πρώτα τους βήματα καταξιωμένοι σήμερα τραγουδιστές και τραγουδίστριες. Εκείνο το βράδυ, στο κατάμεστο φουαγιέ της Όπερας, ο Κανάρης «φώτισε» μέσα από την εξαιρετική φωνή του μιαν άλλη Ελλάδα, την Ελλάδα των νέων ταλαντούχων ανθρώπων που δεν έχουν εναλλακτική από την επαγγελματική καταξίωση στο εξωτερικό.
«Δεν είμαστε του πετάματος»
Η καλλιτεχνική διαδρομή του Γιώργου Κανάρη μέχρι σήμερα ήταν και μια καθημερινή διάψευση της Ελλάδας της κρίσης. «΄Εχω ζήσει πολλές περιπτώσεις συναδέλφων μουσικών, μαέστρων, ακόμη και διοικητικών στελεχών σε αυτό το θέατρο, που μένουν με το στόμα ανοιχτό, πως γίνεται να συμβαδίζει η πορεία της χώρας με τέτοιους καλλιτέχνες. Λυπάμαι πολύ όταν το ακούω αυτό, γιατί νοιώθω άσχημα για τη δική μου χώρα. Όμως δυστυχώς σε αυτές τις μέρες και σε αυτήν την χώρα εδώ, είναι μεγάλο το στοίχημα να δείξουμε ότι αξίζουμε, ότι δεν είμαστε του πετάματος». Το να είναι μάλιστα κανείς μουσικός από την «τρισκατάρατη» νότια Ευρώπη των δημοσιονομικών ελλειμμάτων έχει ένα τεράστιο φυσικό πλεονέκτημα, όπως υποστηρίζει ο Κανάρης από την εμπειρία του.
«Τεχνικά και φωνητικά υπάρχει ένα ταμπεραμέντο που δεν το βρίσκεις εύκολα σε χώρες, όπως η Γερμανία ή άλλες βόρειες. Έχουμε ένα μεσογειακό ταμπεραμέντο που το αγαπούν οι χώρες που ζούμε εδώ, είναι κάτι το ιδιαίτερο στη φωνή, πιο δυναμικό, με πυρήνα, με ψυχή, με ζωντάνια. Το καταλαβαίνουν αυτό οι Γερμανοί, είναι έξυπνοι άνθρωποι, το καταλαβαίνουν και το στηρίζουν, όσο μπορεί κανείς να τους το δίνει με ευχέρεια».
Το αέναο παιγνίδι με την τύχη
Ο Γουλιέλμος – Γιώργος Κανάρης – κάτω από το κρεβάτι ακούει σημεία και τέρατα από την αγαπημένη του…
Και ο Γιώργος Κανάρης το δίνει με όλη του την ψυχή. Αλλά και παίρνει μαζί την εκτίμηση και την αγάπη του φιλόμουσου κοινού της Βόννης, με το οποίο έχει δεθεί όλα αυτά τα χρόνια. Η προσφορά του έχει βρει άμεση ανταπόκριση, όπως αποτυπώθηκε στο παρατεταμένο χειροκρότημα το βράδυ της παράστασης στο Cosi fan tutte. Ένας εκκολαπτόμενος σταρ; «Δεν είμαι σταρ, δεν θέλω να είμαι» απαντά. «Χαίρομαι που υπάρχει η άμεση ανταπόκριση, αλλά δεν νοιώθω έτσι, θέλω να κρατώ χαμηλά το προφίλ, να κοιτώ μόνο την προσωπική βελτίωση, να αγγίζουμε τα μεγαλειώδη έργα με σύνεση, με ταπεινοφροσύνη και με αγάπη προς τη μουσική. Αυτό είναι που αξίζει, όλα τα άλλα είναι κατασκευάσματα».
Είναι αυτή η ταπεινοφροσύνη που κάνει τον Γιώργο Κανάρη να είναι ήδη σταρ, αλλά με μια άλλη έννοια. Στην αναζήτηση πάντα του καλύτερου, χωρίς να βιάζεται να το αποκτήσει, εάν δεν είναι βέβαιος ότι πατά σε στέρεες βάσεις. Στις περπατησιές με διάρκεια. Στην ευθύνη απέναντι στο κοινό του, που δεν θέλει εύκολα να εγκαταλείψει, όπως λέει. Αλλά, πώς να γίνει, υπάρχει και η νομοτέλεια για καλλιτέχνες με τη δική του ιδιοσυγκρασία, η πρόκληση και πρόσκληση της καλύτερης πρότασης σε ένα καλύτερο θέατρο με πιο δύσκολους ρόλους από τον Γουλιέλμο και ένα πιο απαιτητικό ακροατήριο. Και τότε αναπόφευκτα θα κληθεί να πάρει την απόφαση και να απαντήσει θετικά σε αυτό το αέναο στοίχημα με την τύχη με μόνο νικητές…
Ειρήνη Αναστασοπούλου
Φραγκφούρτη: Επίθεση σε περαστικούς κοντά στην πόλη- 4 Τραυματίες
Γερμανία: Πρόστιμο εάν οδηγείτε με Μάσκα- Τι πρέπει να προσέξετε;