Φραγκφούρτη: Επίθεση σε περαστικούς κοντά στην πόλη- 4 Τραυματίες
Γερμανία: Παράταση της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα- Μέχρι πότε ισχύει;
Με την κάλυψη του “business as usual”, μια σιωπηρή επανάσταση λαμβάνει χώρα στη γερμανική στάση έναντι της Ευρώπης. Η συνήθης απροθυμία των Γερμανών μετά τον πόλεμο να αναλαμβάνουν την ευθύνη, να εκφράζουν τις προτιμήσεις τους και να ηγούνται στη γειτονιά τους, δίνει τώρα τη θέση της στην αποδοχή του ειδικού ρόλου της Γερμανίας στην Ευρώπη. Αυτή η νέα στάση είναι πιο λειτουργική παρά θριαμβευτική, αλλά υποστηρίζεται από σημαντική εμπιστοσύνη.
Σε αντίθεση με την κάλυψη κάποιων media, αυτή η εσωτερική εμπιστοσύνη αντικατοπτρίζεται σε συμπεριφορές σε όλη την Ευρώπη. Αναζητώντας ανάμεσα σε πολλούς χάρτες και γραφήματα του ECFR, ένα βασικό εύρημα είναι δύσκολο να παραβλεφθεί: στα μάτια της “επαγγελματικής τάξης” των δημοσίων υπαλλήλων και των εμπειρογνωμόνων που εργάζονται στα ζητήματα της ΕΕ, η Γερμανία είναι ένας μοναδικός παίκτης. Έχει και τα πιο πυκνά δίκτυα αλληλεπιδράσεων, βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των “απαραίτητων εταίρων” για πολλές χώρες, και κατατάσσεται ως το πιο ισχυρό μέλος της ΕΕ.
Αυτή η άποψη είναι σύμφωνη με το πώς αξιολογεί τον εαυτό της η γερμανική επαγγελματική τάξη. Γερμανοί επαγγελματίες και εμπειρογνώμονες βλέπουν τη χώρα τους με τους ίδιους περίπου όρους όπως και οι ομόλογοί της σε άλλα κράτη-μέλη, αντανακλώντας τη νέα αποδοχή της ηγετικής θέσης.
Αλλά το εάν το γερμανικό κοινό συμμερίζεται αυτή την άποψη είναι άλλο ζήτημα. Μια σύγκριση των τριών θεμάτων που συζητήθηκαν με βάση το σύνθημα “περισσότερη Ευρώπη”, αποκαλύπτει μια έντονη προτίμηση του γερμανικού λαού για δράση σε εθνικό παρά σε ευρωπαϊκό επίπεδο, υποδηλώνοντας τουλάχιστον μια πιθανή διάσπαση μεταξύ του λαού και των ελίτ σε θέματα πολιτικής, όπως ενιαίες αμυντικές δομές, ευρωπαϊκή συνοριακή αστυνομία, ή την ενοποιημένη εξωτερική πολιτική. Θα μπορούσε να συμβαίνει οι περισσότεροι Γερμανοί να προτιμούν ακόμη να βλέπουν τον εαυτό τους ως μια “μεγάλη Ελβετία”, απρόθυμοι να επωμιστούν το βάρος του μεγαλύτερου φορέα με τη μεγαλύτερη επιρροή στην Ευρώπη.
Ωστόσο εάν υπάρχει ένα τέτοιο χάσμα, είναι πιθανότατα ελάχιστο. Η δέσμευση της γερμανικής κοινής γνώμης για εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ενοποίησης, όπως καταγράφτηκε στην έρευνα των Dalia Research/ECFR το Νοέμβριο του 2016, βρίσκεται ελαφρώς πιο πάνω από το μέσο όρο. Και έκτοτε, τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων δείχνουν μια περαιτέρω στροφή της κοινής γνώμης προς πιο φιλοευρωπαϊκές απόψεις. Σύμφωνα με το τελευταίο Ευρωβαρόμετρο, η εμπιστοσύνη της Γερμανίας στην ΕΕ αυξήθηκε κατά 20% από το φθινόπωρο του 2016, πίσω μόνο από το ολλανδικό 22%.
Είναι ενδιαφέρον ωστόσο ότι την τελευταία δεκαετία ο αριθμός των Γερμανών που πιστεύουν ότι η ΕΕ είναι σε “σοβαρή κρίση” έχει αυξηθεί από το 19% στο 45%, σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη από τη German Bankenverband (τραπεζική ομοσπονδία). Ωστόσο την ίδια περίοδο, η γενικότερη άποψη της Γερμανίας για την ΕΕ έχει γίνει πιο θετική. Επιπλέον, το 53% θα ήθελε να δει στενότερη συνεργασία εντός της ΕΕ (το 24% θα προτιμούσε λιγότερη και το 20% θα επέλεγε καμία αλλαγή). Ερωτηθείς για το πώς θα ψήφιζαν σε ένα δημοψήφισμα εξόδου, το 75% των Γερμανών θα ψήφιζε υπέρ της παραμονής έναντι του 10% που θα ψήφιζαν υπέρ της εξόδου. Η πλευρά υπέρ της παραμονής θα ήταν ακόμη πιο ισχυρή μεταξύ των ψηφοφόρων των κεντρώων κομμάτων, και ακόμη και μεταξύ του συρρικνούμενου αριθμού των υποστηρικτών του δεξιού AfD, οι ψήφοι υπέρ της παραμονής θα ήταν περισσότεροι κατά έξι ποσοστιαίες μονάδες,
Τα στοιχεία υποδηλώνουν μια ενδιαφέρουσα απάντηση στην αντίληψη της κρίσης. Αντί να στραφούν προς τα μέσα και να προσπαθήσουν να απεμπλακούν, οι Γερμανοί φαίνεται να έχουν αντιδράσει στην εμφανή εύθραυστη κατάσταση της ευρωπαϊκής ενοποίησης με αυξημένη στήριξη. Αντιμέτωποι με το ενδεχόμενο της αποτυχίας ή των διαταραχών, επέλεξαν να εμπλακούν σε αυτό παρά να αποχωρήσουν.
Φαίνεται τώρα ότι το υψηλό σημείο του ευρωσκεπτικισμού στη Γερμανία συνέπεσε με την εντύπωση μιας ισχυρής και σταθερά εδραιωμένης ΕΕ, της οποίας η συγκεντρωμένη γραφειοκρατία γίνεται όλο και πιο ισχυρή. Η τωρινή ΕΕ δεν έχει αυτή την εικόνα, επομένως οι αντίθετες τάσεις έχουν αφήσει τη θέση τους σε πιο υποστηρικτικές και προστατευτικές απόψεις μεταξύ του γερμανικού λαού.
Όπως φαίνεται, η Ευρώπη θα είναι ένας λόγος συνέχειας στη γερμανική πολιτική, πέρα από τις επερχόμενες εκλογές. Και οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Σοσιαλδημοκράτες είναι έντονα υπέρ της προστασίας και ενίσχυσης της ΕΕ. Οι διαφορές μεταξύ τους βρίσκονται στις λεπτομέρειες, όχι στις βασικές αρχές. Η Καγκελάριος Angela Merkel και ο διεκδικητής της, πρόεδρος του SPD, Martin Schulz, είναι αμφότεροι υπέρ της ενοποίησης, με σθένος.: η πρώτη πιο ρεαλίστρια, ο τελευταίος πιο παθιασμένος. Όπως έχουν τα πράγματα τρεις μήνες πριν από τις εκλογές, η Ευρώπη μπορεί να συνεχίσει να στηρίζεται στη γερμανική στήριξη για να οδηγήσει την ενοποίηση προς τα εμπρός.
Από μια ευρωπαϊκή προοπτική, όλο αυτό είναι καθησυχαστικό αλλά όχι συνηθισμένο. Στις προηγούμενες φάσεις της σύγχρονης γερμανικής ιστορίας, ο λαός θα ήταν πιο πιθανό να απαντήσει στην κρίση με το περίφημο γερμανικό “Angst”. Πριν από το 1989, οι αλλαγές στη Ρωσία και στις ΗΠΑ που λαμβάνουν τώρα χώρα, πιθανότατα θα είχαν εξοργίσει έντονα τους Γερμανούς και θα είχαν προκαλέσει πολιτικές αναταραχές.
Ωστόσο σήμερα, ακόμη και μια κάπως ανησυχητική δήλωση της Γερμανίδας Καγκελαρίου, ότι οι Γερμανοί και οι Ευρωπαίοι πρέπει να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους, έγινε δεκτή με αξιοσημείωτη ηρεμία στο εσωτερικό. Η ομιλία της merkel σε μια συγκέντρωση του CSU σε μια βαυαρική μπυραρία, έγινε τεράστιο ζήτημα μόνο όταν το κύμα της κάλυψης των ξένων ΜΜΕ έφτασε στη Γερμανία. Ίσως ήταν επειδή το γερμανικό κοινό την είχε ακούσει να κάνει παρόμοιες δηλώσεις στο παρελθόν, μετά από το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος τον Ιούνιο του 2016. Ακόμη και έτσι, η ψυχραιμία με την οποία το κοινό αποδέχθηκε την παραίτηση της αμερικανικής ηγεσίας και τη διάβρωση της διεθνούς τάξης, αποτελεί έκπληξη.
Φαίνεται ότι τα αντανακλαστικά της δεκαετίας του 1950, όταν πολλοί Γερμανοί αρνούνταν να υποστηρίξουν τον επαναπροσδιορισμό της χώρας, μπορεί τελικά να περαστούν στα βιβλία ιστορίας. Οι Γερμανοί σήμερα αντιλαμβάνονται ότι η ισχύς και η σταθερότητα της Ευρώπης εξαρτάται από τη συμμετοχή τους- και η ανάληψη αυτού του έργου δεν είναι τόσο τρομακτική όσο φαινόταν κάποτε.
Φραγκφούρτη: Επίθεση σε περαστικούς κοντά στην πόλη- 4 Τραυματίες
Γερμανία: Πρόστιμο εάν οδηγείτε με Μάσκα- Τι πρέπει να προσέξετε;
