Φραγκφούρτη: Επίθεση σε περαστικούς κοντά στην πόλη- 4 Τραυματίες
Γερμανία: Παράταση της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα- Μέχρι πότε ισχύει;
Όταν θα φύγεις από τη χώρα σου και κυρίως από το σπίτι σου, ο ενθουσιασμός είναι τεράστιος. Μπορεί να λυπάσαι λίγο αλλά αυτή η πρωτόγνωρη εμπειρία θα σε κάνει να νιώθεις σε αναμμένα κάρβουνα. Θα μάθεις πολλά πάρα πολλά, θα έχεις δεύτερο σπίτι, θα γνωρίσεις άλλους ανθρώπους, θα κάνεις νέες φιλίες, θα κλάψεις που σου λείπουν οι άνθρωποι σου, θα λυπηθείς που θα χάσεις ανθρώπους, θα εξασκήσεις μια δεύτερη γλώσσα, θα γνωρίσεις ένα καινούργιο πολιτισμό. Θα γίνεις καλύτερος άνθρωπος.
Και λίγα είπα, τρεις γραμμές είναι λίγες απέναντι σε αυτά που θα ζήσεις. Το μόνο σίγουρο είναι πως τα πιο κάτω πράγματα δεν τα φανταζόσουν όταν είχες πάρει την απόφαση να φύγεις. Στα γράφω εγώ που το πέρασα όλο αυτό. Πες το απόσταγμα μερικών χρόνων μακρυά από τη χώρα μου.
1. Ότι οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι εύκολο πράγμα
Ναι πίστευα πως ότι θα έφευγα από την χώρα μου, δεν θα σήμαινε ότι θα χάσω τους δικούς μου ανθρώπους. Σκεπτόμενη πως υπάρχει η ευκολία να μιλάμε συνεχώς λόγω της τεχνολογίας δεν είχε περάσει από το μυαλό μου πως θα σπάσω φιλίες ή πως θα χαθώ με τους συγγενείς μου.
Τελικά σε εκείνο το διάστημα είτε από δικό μου φταίξιμο είτε από δικό τους, χάθηκα με πολλά άτομα. Δεν κρατήσαμε επαφή, έτσι απλά χαθήκαμε. Το σίγουρο είναι πως κατάλαβα ποιοι είναι αυτοί που παρέμειναν και συνεχίζουν να παραμένουν. Σου ακούγεται λυπηρό και ποιητικό όπως και σε μένα που το διαβάζω και το ξαναδιαβάζω(για να μην βρουν λάθη τα κορίτσια) αλλά αυτή είναι η αλήθεια.
2. Το να νοικιάζεις διαμέρισμα δεν είναι εύκολη υπόθεση
Ειδικά άμα πέσεις πάνω σε τρελή ενοικιάστρια. Εγώ για παράδειγμα έχω περάσει δύσκολα, πολύ δύσκολα στο προηγούμενο διαμέρισμα που νοίκιαζα. Και γιατί δύσκολα;
Επειδή η ιδιοκτήτρια μου ήταν μια γιαγιούλα γύρω στα 75-80, έμενε στο δίπλα σπίτι, δεν είχε κανένα, δεν έκανε ποτέ παιδιά και είχε λίγη άνοια. Ναι στενάχωρο, αλλά ήταν η ζωή μου κόλαση.
Όταν πήγα εκεί, εγώ ήμουν η παρέα της και στο στήριγμά της. Και να τα τηλέφωνα συνέχεια, ακόμη και στις διακοπές (δικές μου ή δικές της), τα κουδούνια να χτυπούν τουλάχιστον δυο φορές την ημέρα (να κλείνεις τα μάτια σου το απόγευμα για μισή ώρα και όλο αυτό να καταλήγει εφιάλτης) και το να ανοίξω την πόρτα μου ήταν ο φόβος και ο τρόμος μου μήπως με καθυστερήσει στην δουλειά. Ένα δράμα και λίγα λέω. Είχα ψιλιαστεί πως είχε αντικλείδια του διαμερίσματος μου αφού ποτέ δεν μου τα είχε δώσει και ήξερε τα πάντα στο σπίτι μου (είχα αλλάξει διαρρύθμιση). Το κερασάκι στην τούρτα είναι πως ένιωθε άνετα μαζί μου, τόσο άνετα που μου άνοιξε την πόρτα γυμνή.
Ένα δίμηνο ήταν υπέρ αρκετό για να μείνω εκεί. Όπως και οι υπόλοιποι ενοικιαστές.
3. Είναι λίγο δύσκολο να τα βγάλεις πέρα με τα μέσα μαζικής μεταφοράς
Συνήθως στη χώρα σου έχεις το αμάξι σου, όταν φύγεις μακριά όμως αναγκαστικά, τουλάχιστον στην αρχή χρησιμοποιείς μέσα μαζικής μεταφοράς. Και αυτό σημαίνει πως πρέπει να ξυπνάς μια ώρα νωρίτερα για να πας εκεί που θέλεις, πως θα δεχτείς να σε βρίσουν, πως θα ανεχτείς τον οδηγό λεωφορείου που πατάει απότομα φρένο, πως θα σεβαστείς τους ηλικιωμένους και θα στέκεσαι 40 λεπτά το λιγότερο για να καθίσουν αυτοί και πως θα μυρίζεις τις μασχάλες του διπλανού σου που βρωμάνε, χωρίς να μπορείς να κάνεις κάτι.
4. Πως το να μένεις μόνη σου έχει και ευθύνες
Δεν μένεις με τους γονείς σου, ούτε η θεία σου μένει κοντά ούτε κανείς συγγενής..
Γι’ αυτό βάλε πλυντήριο, μαγείρεψε, καθάρισε, πήγαινε σουπερμάρκετ, άπλωσε τα ρούχα και μάζεψε τα αν πιάσει βροχή, κλείσε τα πατζούρια όταν φυσάει ή όταν βρέχει, πλήρωσε ρεύμα, ΔΕΗ, κοινόχρηστα, νερό, σκότωσε μόνη σου την κατσαρίδα, θυμήσου να κλείσεις το θερμοσίφωνα, διόρθωσε τα υδραυλικά μόνη σου, πάρε την πρωτοβουλία να κάνεις οικονομία βγάζοντας πρίζες και κλείνοντας τα μη απαραίτητα φώτα του σπιτιού που είναι ανοιχτά και γίνε η νοικοκυρά που θα φροντίσει τους καλεσμένους σου. Σου φαίνονται λίγες ευθύνες;
5. Δεν έχουμε τις ίδιες αργίες
Πόσες φορές χαιρόμουν όταν έφτανε 25 Μαρτίου, γιατί ασυναίσθητα νόμιζα ότι θα βγώ να δω τις παρελάσεις. Και πόσες άλλες απογοητεύτηκα όταν έμαθα πως τελικά θα πάω γιατί δεν είναι αργία. Τα μπερδεύεις γιατί αλλιώς έχεις συνηθίσει.
6. Χρειάζεσαι την οικογένεια σου περισσότερο από οτιδήποτε
Είναι το διάστημα που συνειδητοποιείς πόσο πολύτιμοι σου είναι, πόσο απαραίτητοι και πόσο σου λείπουν τελικά οι δικοί σου, η οικογένεια σου.
7. Πως το να κάνεις φιλίες δεν είναι τόσο εύκολο όσο ήταν στο σχολείο
Συνήθως οι φιλίες που κάνεις στο σχολείο είναι αυτές που μένουν αλλά όταν είναι να φύγεις μακριά αναγκαστικά πρέπει να κάνεις καινούργιους φίλους. Ωραίο ακούγεται αλλά είναι πολύ δύσκολο. Δεν είσαι το αθώο παιδί όσο που ήσουν μικρή και μίλαγες άφοβα σε όλους και έκανες γνωριμίες συνέχεια. Τώρα πια σκέφτεσαι περισσότερο κάθε σου κίνηση.
8. Πως ελάχιστοι σε ξέρουν και ακόμη πιο λίγοι ξέρουν την γλώσσα σου ( ή την διάλεκτο σου)
Αυτό σημαίνει άμα θέλεις να βρίσεις θα βρίσεις και κανείς δεν θα σε καταλάβει και άμα θες να κάνεις κομπλιμέντο κάν’ το ελεύθερα. Επίσης έχεις το ελεύθερο να χορεύεις και να τσιρίζεις χωρίς κανείς να σε καταλάβει και να σε παρεξηγήσει. Εντάξει μόνο εγώ το κάνω αυτό;
Φραγκφούρτη: Επίθεση σε περαστικούς κοντά στην πόλη- 4 Τραυματίες
Γερμανία: Πρόστιμο εάν οδηγείτε με Μάσκα- Τι πρέπει να προσέξετε;
