Η ζωή ενός 7χρονου κινδυνεύει από το κλείσιμο των συνόρων

Το αγόρι διαγνώστηκε με λέμφωμα Hodgkin πριν από πέντε χρόνια, την εποχή που ξέσπασε ο εμφύλιος στη Συρία. Ενώ εκείνος ήταν στο νοσοκομείο, η οικογένειά του αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σπίτι της στην πόλη Τάνταμουν, εξαιτίας της βίας.

Άστεγοι, «μπαλάκι» μεταξύ Συρίας και Λιβάνου για εννέα μήνες κατά τους οποίους ο Ραμί δεν μπορούσε να πάει σε νοσοκομείο ή να υποβληθεί σε χημειοθεραπεία, ο πατέρας του πήρε τελικά την απόφαση να προσπαθήσει να πάει με τον γιο του στη Γερμανία, μέσω των επικίνδυνων μονοπατιών των διακινητών.

Όταν τελικά έφτασαν στη Γερμανία, οι γιατροί είπαν στον Αμπού Ραμί ότι η ψυχολογική κατάσταση του παιδιού ήταν άσχημη, γιατί το αγόρι ήθελε τη μητέρα του και πως τα αδέλφια του ήταν οι καλύτεροι δότες για μεταμόσχευση μυελού των οστών.

Ο απελπισμένος πατέρας προσπάθησε να πάρει άδεια παραμονής, προκειμένου να καταφέρει να φέρει την υπόλοιπη οικογένειά του στη Γερμανία, αλλά οι μήνες περνούσαν χωρίς αποτέλεσμα.

«Τότε πέρασε ο νόμος ότι οι πρόσφυγες δεν μπορούν να φέρουν τις οικογένειές τους πριν περάσουν δύο χρόνια. Αναγκάστηκα να βάλω και την υπόλοιπη οικογένειά μου στον κίνδυνο του ταξιδιού των διακινητών».

Ετσι η Ουμ Ραμί και τα αδέρφια του αγοριού ξεκίνησαν το ταξίδι. Αφού έφτασαν στη Λέσβο, μπήκαν στο πλοίο. Κατέληξαν σε κέντρο φιλοξενία προσφύγων στην Ελλάδα, όπου έμαθαν ότι τα σύνορα είχαν κλείσει.

Ακόμη και με την επίδειξη των ιατρικών εγγράφων του γιου της, δεν κατάφερε να πείσει τους συνοριοφύλακες να την αφήσουν να περάσει. Στην Ελλάδα της είπαν ότι δικαιούται να μπει στο πρόγραμμα μετεγκατάστασης οικογένειας, αλλά θα χρειαστούν τέσσερις μήνες προκειμένου να εξεταστεί η αίτησή της.

Όμως, ο Ραμί χρειάζεται τη μεταμόσχευση μέσα στις επόμενες εβδομάδες. Τώρα η μητέρα ελπίζει μόνο σε ταχεία εξέταση της περίπτωσής της από το γερμανικό προξενείο, πριν να είναι αργά για τον γιο της.